ฅน บางกอก
๑๙/๐๑/๒๕๖๖
….เพิ่งมาสังเกตเห็นวันที่บันทึกภาพนี้ที่ วัดพุทไธศวรรย์ ตอนไปบรรยายให้เด็กๆเป็นวันที่ใกล้กับวันที่จะไปของปีนี้ (น่าจะบังเอิญ) ภาพนี้ (ในตอนนั้น) เกิดจากขณะที่เล่าเรื่องพัวพัน วนเวียนเกี่ยวกับเรื่องประวัติศาสตร์ ศิลปะ สถาปัตยกรรม ก็จะมีทั้งคุณครู และเด็ก ฟังไป แล้วก็รุมถามมา เล่าไป ก็อยากวาดเพราะเริ่มคันมือ 😆😎 เข้าทาง บังเอิญมีเด็กคนนึงพูดขึ้นมาว่า “ครูช่วยวาดให้ดูหน่อย” จัดปายครัช สดจากไร่ เอ้ย สดจากวัด 😂👌
….เลยถือโอกาสสอนวิธีการวาดรูป การขึ้นโครงแบบเคร่าๆให้ พูดไป เงยหัวมองพระปรางค์ไป ก้มร่างลงบนกระดาษ พร้อมกับอธิบายไป ทำซ้ำๆกันอย่างนี้ราวสิบนาที เด็กก็มุงดูกระดาษที่วาด แล้วก็มองพระปรางค์แบบนี้ซ้ำๆเหมือนกัน คุณครูด้วย😆😂 บางคนเริ่มไปหยิบกระดาษ ปากกามาลองวาดมั่ง ที่งง ทำให้ต้องถามเด็กๆคือ อาวทำไมไม่ดูหุ่นจริง (พระปรางค์) แล้วลองวาดดูล่ะ จะได้ออกมาใกล้ของจริงไง ?!
….บางคนก็ลองทำตาม บางคนก็ยังดูจากที่กำลังวาดไป เล่าเรื่องวัดไป แล้วก็คัดลอกลงสมุดตัวเอง ที่ Peak สุดก็คือเด็กๆบางคน วาดพระปรางค์ออกมาได้น่ารักมักๆ เพราะวาดด้วยความคิดสร้างสรรค์ เส้นสายเต็มไปด้วยความสุข แถมเต็มเปี่ยมไปด้วยจินตนาการ 😍👍💖 เห็นภาพเด็กๆแล้วทำให้เพิ่มพะลังแบบไม่ต้องไปหาแฟสดหรือใบกระท่อมมาเคี้ยวเล่นเลยเชียว ✔🤩
….จริงๆนะ ศิลปะกับเด็กๆนี่ เป็นของคู่กันเหมือนหนมปังกะไอติม ขอเพียงเราให้โอกาสและปล่อยให้เด็กๆได้ทดลองใน เวย์ ที่เขาคิดและเข้าใจตามช่วงของวัย พัฒนาการทางทักษะ(สมองซีกซ้าย) กับ ความคิด(สมองซีกขวา) จะเกี่ยวก้อยไปด้วยกันอย่างเป็นธรรมชาติที่มีความงดงามทีเดียว
เดินไป วาดไป: อยุธยาที่คิดถึง
ภาพ วัดพุทไธศวรรย์
ปากกา เมจิกสีดำ
กระดาษ ขนาด A4
ระยะเวลา ประมาณ ๑๐ นาที
